Τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλο κομμάτι της έρευνας στον τομέα της οδοντιατρικής επικεντρώθηκε στην δημιουργία υποκατάστατων οδοντικών ριζών με σκοπό την αποκατάσταση χαμένων δοντιών. Περίπου 40 χρόνια πριν, οι ερευνητές αναρωτήθηκαν αρχικά  αν ο οργανισμός μπορεί  να ανεχτεί τεχνητά οδοντικά υλικά στις εν τω βάθει δομές. Κι αν  ναι, θα ήταν τα εμφυτεύματα ικανά να φορτιστούν? Και για πόσο καιρό θα είχαν αντοχή?  Οι απορίες τους έχουν ήδη απαντηθεί αφού ήδη υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι με μακροχρόνια σταθερά εμφυτεύματα στο στόμα τους.

Με την πάροδο του χρόνου, βελτιώθηκε  η επιφάνεια και ο σχεδιασμός των εμφυτευμάτων, με αποτέλεσμα την αύξηση  της διάρκειας ζωής τους. Αυτή τη στιγμή ο δεκαετής χρόνος επιβίωσης των εμφυτευμάτων υπερβαίνει το 95%, με σαφή περαιτέρω αύξουσα τάση. Φανταστείτε ότι υπάρχουν εμφυτεύματα πρώτης γενιάς στο στόμα που λειτουργούν ικανοποιητικά για πάνω από 30 χρόνια.

Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων σήμερα

Γίνεται από εξειδικευμένους οδοντιάτρους σε συνεργασία με εξειδικευμένους οδοντοτεχνίτες . Σε γενικές γραμμές η διαδικασία έχει ως εξής: τοποθετούνται τα εμφυτεύματα, αναμένουμε την οστεοενσωμάτωσή τους, γίνεται η διαμόρφωση των ούλων και έπειτα τοποθετείται η τελική αποκατάσταση .

Βέβαια στις μέρες μας εφαρμόζουμε όλο και περισσότερο την υπολογιστικά κατευθυνόμενη τοποθέτηση εμφυτευμάτων , στην οποία, σε υπολογιστικό μοντέλο τοποθετούνται εικονικά τα εμφυτεύματα και έπειτα γίνεται η πιστή μεταφορά του εικονικού μοντέλου στον ασθενή με την βοήθεια ενός νάρθηκα. Μ΄αυτό τον τρόπο σχεδόν εκμηδενίζονται οι όποιοι κίνδυνοι προκύπτουν ως χειρουργική πράξη, και η χρήση εμφυτευμάτων καθίσταται μία ασφαλής και με άριστη πρόγνωση θεραπευτική προσέγγιση .