Τα πάντα τρέχουν. Τα πάντα αλλάζουν. Η Οδοντιατρική δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό. Ο ρυθμός γέννησης νέων υλικών και τεχνικών είναι τάχιστος. Η Επιστήμη εξελίσσεται. Όταν  όμως η γνώση  του νέου δεν προλαβαίνει να αφομοιωθεί, προκύπτουν κίνδυνοι. Η επιφανειακή γνώση ποτέ δεν αρκεί και μάλλον δημιουργεί, παρά εξαλείφει, προβλήματα.

«Ὠφελεῖν ἢ μὴ βλάπτειν» υποστήριξε ο Ιπποκράτης. Δηλαδή, με αυτό που κάνουμε ως γιατροί να ωφελούμε ή τουλάχιστον να μην βλάπτουμε .   Και ο τρόπος υπάρχει!   Αρκεί ότι κάνουμε να είναι τεκμηριωμένο και βασισμένο σε επιστημονικές μελέτες και θεραπευτικά πρωτόκολλα, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι όλες οι ιατρικές παρεμβάσεις εμφανίζουν αυστηρές ενδείξεις και σαφέστατες αντενδείξεις.

Προϋπόθεση αυτού αποτελεί η συνεχής επιμόρφωση και εκπαίδευση, έτσι ώστε η σιγουριά στο παλιό και η καλή γνώση στο καινούριο να είναι ικανές να μας προσφέρουν τα βέλτιστα αποτελέσματα. Εξάλλου να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από ένα όμορφο χαμόγελο, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι το προσφέραμε εμείς.